Göbül Köyü - Ziyaretçi defteri

DURSUNBEY GÖBÜL KÖYÜ

menü

ANA SAYFA

Gelenek ve Görenekler

RESİM GALERİSİ

İletişim

Hemşehrilerimiz

ULAŞIM

Ziyaretçi defteri

TV İZLE

Yerel Bağlantılar

DÜĞÜN DAVETİYELERİ

GURBETTEKİLER

Foto Yeşil

yerel mp3

İLGİNÇ BİLGİLER

Aziz Şehitlerimizi Minnetle Anıyoruz

İLETİŞİM: e-mail:demirbas_kadir@mynet.com

Ziyaretçi defteri

Hoş Geldiniz

1 ... 23 24 25 26 27 28 29 ... 39

Kullanıcı:	gobulkoyu Kapalı
Zaman:	28.05.2008, 12:20 (UTC)
Mesaj:	olimpiyatlarla ilgili görüntüleri menü bölümümüzde bulabilirsiniz.

İsim:	cabbar
Zaman:	28.05.2008, 11:04 (UTC)
Mesaj:	YAŞLILIK HALLERI Uzun zamandir birbirlerini görmeyen Dursun ile Temel kahvede karsilasmislar. Dursun baslamis anlatmaya: - Ula Temel artik yaslanduk. Ayaklarum, kollarum, basum, anlayacagun her tarafum agriyi. Bu yaslilik ne kötü biseydur. Eeee! Sen nasilsun bakalum? Temel cevap verir: - Eyiyum eyiyum. Anamdan dogdugum ilk günkü gibiyum. Basumda saçum yok. Agzumda disum yok. Altuma siçayrum, haberum yok.

İsim:	kadir
Zaman:	28.05.2008, 10:42 (UTC)
Mesaj:	bu kadar kısa sürede dili,dini, kültürü farklı bu öğrencilere mükemmel türkçe öğreten Öğretmenlerimizi tebrik ediyorum. sorun yıllarca yabancı dil dersi gösterip de my nane is den başka birşey öğretemeyen yabancı dil öğretmelerinde mi? öğretim proğramlarında mı? yoksa biz de mi yetenek yok

İsim:	mehmet inan
Zaman:	28.05.2008, 06:51 (UTC)
Mesaj:	Bu sene 6.si duzenlenen ULUSLARARASI TURKCE OLiMPiYATLARI halen Turkiye'de devam ediyor. 110 ulkeden 550 yabanci ogrencinin katildigi bu harika organizasyon;gerek Turkiye'nin dunyaya tanitimi ve acilimi acisindan,gerek Turkce'nin tum dunyada sevilerek konusulmasi acisindan,gerek se yurtdisinda faaliyet gosteren Turk okullarinin nasil bir hizmetin musebbibi olduklarini gostermesi acisindan son derece onemli. Dunyanin dort bir tarafindaki Turk okullarindan gelen bu ogrencilerin yerel kiyafetlerle ve kendilerine ozgu yorumlariyla seslendirecekleri siir ve sarkilari begeneceginiz kanaatindeyim. Ne mutlu bu Turk okullarina,vesile olanlara,yol gosterenlere ve oralarda vazife yapan egitim kahramanlarina ki;dunya uzerinde bircok Turkiye kurdular.O ulkelerin bayraklarinin hemen yaninda bizim bayragimizi da dalgalandirdilar.Kendi marslarinin yaninda bizim marsimizi da seslendirdiler. Bu organizasyonun finali 2 HAZiRAN 'da yapilacak bir torenle gerceklesecek.Televizyondan da canli yayinlanacak olan bu finali mumkun mertebe izlemenizi tavsiye eder,tum hemsehrilerime selamlar sunarim... Tayland'dan sevgilerle...

İsim:	YSF ÇOLBAN
Zaman:	28.05.2008, 06:00 (UTC)
Mesaj:	AŞAĞIDAKİ HİKAYEYİ 07.55-07.56-07.58 SIRASIYLA OKUYUNUZ

İsim:	YSF ÇOLBAN
Zaman:	28.05.2008, 05:58 (UTC)
Mesaj:	Akşam kocası eve gelir gelmez, bazen bağırıp, bazen ağlayarak, bazen ona sımsıkı sarılıp bazen de yumruklayarak haykırdı suratına her şeyi. İnkar etmedi adam. Zamanla duyguların değişebildiği, insanların orta yaşa geldiklerinde farklılık aradığı gibi bir şeyler geveledi ağzında ve bavulunu alıp gitti evden. Kapıdan çıkarken, "son bir kez kucaklamak isterim seni" diyecek oldu ama kadın, "defol" dedi nefretle... İlk celsede boşandılar... Modern bir aşk hikayesinin böyle son bulmasına kimse inanamadı. Arkadaşlarının desteğiyle ayakta kalmaya çalıştı kadın. Adamın, sevgilisiyle birlikte Amerika'ya yerleştiğini öğrendi. Bazen yalnız kaldığında, onu hala sevdiğini hissedince, ağlama nöbetleri geçiriyor, aşkın yerini, en az onun kadar yoğun bir duygu olan nefretin kalması için dua ediyordu. Aradan bir yıl geçti... Her şeyin ilacı olduğu söylenen zaman bile, kadının derdine çare olamamıştı. Bir sabah, ısrarla çalan zilin sesiyle uyandı. Kapıyı açtığında, karşısında o kadını gördü. "Sen, buraya ne yüzle geliyorsun" diye bağırmak istedi ama sesi çıkmadı. "Lütfen, içeri girmeme izin ver, mutlaka konuşmamız gerekiyor." dedi genç kadın. Kanepeye ilişti ve zor duyulan bir sesle konuşmaya başladı: "Hiçbir şey göründüğü gibi değil aslında. Çok üzgünüm ama o bir saat önce öldü. Geçen yıl Amerika'daki kongre sırasında öğrendi hastalığını ve yaklaşık bir senelik ömrü kaldığını. Buna dayanamayacağını, hep söylediğin gibi onunla birlikte ölmek isteyeceğini biliyordu. Seni kendinden uzaklaştırmak için, benden sevgilisi rolünü oynamamı istedi. Ailesine de haber vermedi. Birlikte Amerika'ya yerleştiğimiz yalanını yaydı. Oysa ilk karşılaştığınız otobüs durağının karşısında bir ev tutmuştu. Tedavi görüyor ve kurtulacağına inanıyordu ama olmadı. Gece fenalaşmış, bakıcısı beni aradı, son anda yetiştim. Sana bu kutuyu vermemi istedi..." Gözlerinden akan yaşları durduramayacağını biliyordu kadın. Hemen oracıkta ölmek istiyordu. Eline tutuşturulan kutuyu açmayı neden sonra akıl edebildi. İtinayla katlanmış bir sürü kağıt duruyordu kutuda. İlk kağıtta, "Lütfen bütün notları sırayla oku bir tanem" diyordu... Sırayla okudu; "Seni çok sevdim", "Seni sevmekten hiç vazgeçmedim", "Senin için ölürüm derdin hep, doğru söylediğini bilirdim." "Fakat benim için ölmeni istemedim" "Şimdi bana söz vermeni istiyorum." "Benim için yaşayacaksın, anlaştık mı?" son kağıdı eline alırken, kutuda bir anahtar olduğunu gördü kadın... Ve son kağıtta şunlar yazılıydı: "Sahildeki evimizi senin çizdiğin projeye göre yaptırdım. Kocaman terasta martılarla kahvaltı ederken, ben hep seni izliyor olacağım...."

İsim:	YSF ÇOLBAN
Zaman:	28.05.2008, 05:56 (UTC)
Mesaj:	Kadın da mimarlık bürosunu kapadı ve sadece özel projelerde görev aldı. Artık daha fazla beraber olabiliyorlardı. Bir gün sahilde dolaşırken, harap durumda bir ev gördü kadın, üzerinde "satılık" levhası asılı olan. "Ne dersin, bu evi alalım mı?" dedi adama. "Bu viraneyi yıktırır, harika bir ev yaparız. Projeyi kafamda çizdim bile. Kocaman terası olan, martıları kahvaltıya davet edeceğimiz bir deniz evi yapalım burayı..." "Sen istersin de ben hiç hayır diyebilirmiyim?" diye yanıt verdi adam. "Amerika'daki tıp kongresinden döner dönmez ararım emlakçıyı... Kaç para olursa olsun, burası bizimdir artık...." Sadece bir hafta ayrı kalacaklarını bildikleri halde, ayrılmaları zor oldu adam Amerika'ya giderken. Her gün, her saat konuştular telefonla. Gözyaşları içinde kucaklaştılar havaalanında. Fakat birkaç gün sonra, kocasında bir tuhaflık olduğunu fark etti kadın. Eskisi kadar mutlu görünmüyor, konuşmaktan kaçınıyordu. Onu neşelendirmek için, sahildeki evi hatırlattı ve çizdiği projeyi verdi kadın ama hiç beklemediği bir cevap aldı: "Canım, o ev bizim bütçemizi aşıyor. Sen en iyisi o evi unut..." Mutsuzluk, mutluluğun tadına alışmış insanlara daha da acı, daha da çekilmez gelir. Kadın, hiç sevmedi bu beklenmedik misafiri. Derdini söylemesi için yalvardı adama, "Senin için ölürüm, biliyorsun, ne olur anlat" diye dil döktü boş yere... Yıllardır sevdiği adam, duyarsız ve sevgisiz biriyle yer değiştirmişti sanki. Ona ulaşmaya çalıştıkça, beton duvarlara çarpıyordu kadın, her çarpmada daha fazla kanıyordu yüreği... Bir gün, çocukluğunun, gençliğinin ve bütün hayatının birlikte geçtiği arkadaşına dert yanarken, "Artık dayanamıyorum, sana söylemek zorundayım" diye sözünü kesti arkadaşı. "O, seni aldatıyor. İş yerimin tam karşısındaki restoranda genç bir kadınla yemek yiyiyor her öğlen. Sonra sarmaş dolaş biniyorlar arabaya...." "Sus, sus çabuk, duymak istemiyorum bu yalanları" diye bağırdı kadın. Onca yıllık arkadaşını, kendisini kıskanmakla suçladı.... Ertesi gün, öğle vakti o restoranın hemen karşısında bir köşeye sindi sessizce ve peri masallarının sadece masal olduğunu anladı... Kocasının eskiden aynı hastanede çalıştığı genç çocuk doktorunu tanıdı hemen. Bazen evlerinde ağırladıkları kadına nasıl sarıldığını gördü adamın...

İsim:	YSF ÇOLBAN
Zaman:	28.05.2008, 05:55 (UTC)
Mesaj:	VARMI BÖYLE BİR AŞK… Bir otobüs durağında karşılaşmışlardı ilk kez.... Biri tıpta okuyordu, öbürü mimarlıkta. O ilk karşılaşmadan sonra, bir kere, bir kere, bir kere daha karşılaşabilmek için, hep aynı saatte, aynı duraktan, aynı otobüse bindiler. Gençtiler, çok genç... Birbirileriyle konuşacak cesareti bulmaları biraz zaman aldı ama sonunda başardılar. İkisi de her sabah otobüse bindikleri semtte oturmuyorlardı aslında. Delikanlı arkadaşında kaldığı için o duraktan binmişti otobüse, kız ise ablasında.... Sırf birbirilerini görebilmek için, her sabah erkenden evlerinden çıkıp, şehrin öbür ucundaki o durağa, onların durağına geldiklerini, gülerek itiraf ettiler bir süre sonra... Okullarını bitirince hemen evlendiler. Mutluydular hem de çok mutlu... Bazen işsiz, bazen parasız kaldılar ama öylesine sıkı kenetlenmişti ki yürekleri ve elleri hiçbir şeyi umursamadılar. Ayın sonunu zor getirdikleri günlerde de ünlü bir doktor ve ünlü bir mimar olduklarında da hep mutluydular. Zaman aşımına uğrayan, alışkanlıklara yenik düşen, banka hesabında para kalmadığı için ya da tam tersine o hesabı daha da kabarık hale getirmek uğuruna bitip-tükeniveren sevgilerden değildi onlarınki... Günler günleri, yıllar yılları kovaladıkça sevgileri de büyüdü, büyüdü... Tek eksikleri çocuklarının olmamasıydı. Zorlu bir tedavi sürecine rağmen çocuk sahibi olmayınca, "bütün mutlulukların bizim olmasını beklemek, bencillik olur" diyerek devam ettiler hayatlarına. Çocuk yerine, sevgilerini büyüttüler... "Senin için ölürüm" derdi kadın, sımsıkı sarılıp adama ve adma "Hayır, ben senin için ölürüm" diye yanıt verirdi hep... Bazen eve geldiğinde, aynanın üzerinde bir not görürdü kadın, "Bir tanem, kütüphanenin ikinci rafına bak...." Kütüphanenin ikinci rafında başka bir not olurdu, "Mutfaktaki masanın üzerine bak ve seni çok sevdiğimi sakın unutma" Mutfaktaki masadan, salondaki dolaba sevgi dolu notları okuya okuya koşturan kadın, sonunda kimi zaman bir demet çiçek, kimi zaman en sevdiği çikolatalar, kimi zaman da pahalı armağanlarla karşılaşırdı... Aldığı hediyenin ne olduğu önemli değildi zaten.... Hayat ne kadar hızlı akarsa aksın, işleri ne kadar yoğun olursa olsun hep birbirlerine ayıracak zaman buluyorlardı bulmasına ama kırklı yaşların ortalarına geldiklerinde, daha az çalışmaya karar verdiler. Adam, hastaneden ayrıldı ve muayenehanesinde hasta kabul etmeye başladı.

İsim:	mehmet örs
Zaman:	27.05.2008, 18:46 (UTC)
Mesaj:	kadir hocam yusuf beyden ilan üçretini al iyi akşamlar

İsim:	-
Zaman:	27.05.2008, 18:45 (UTC)
Mesaj:	kadir hocam yusuf beyden ilan üçretini al iyi akşamlar

SLAYT

ANA SAYFAN YAP

İŞ İLANLARI

YEREL HABERLER

RADYO

Bugün 240 ziyaretçi (269 klik) kişi burdaydı!

Create Shock Text

Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?

Ücretsiz kaydol